รูปแบบทรงผมแต่ละยุคสมัยของชาวจีนโบราณ : ก่อนสมัยฉิน

ในยุคนี้กล่าวไว้ว่าเป็นยุคเริ่มแรกที่มีระบบทาสในประวัติศาสตร์จีน เป็นยุคที่มีการพัฒนา แล้วก็ค่อย ๆ เสื่อมถอยลงไปตามลำดับ รูปแบบทรงผมในยุคนี้ เริ่มตั้งแต่สมัยบุพกาลจะมีตั้งแต่ลักษณะปล่อยผมคลุมผม แล้วค่อย ๆ วิวัฒนาการมาเป็นหวีผม ถักเปีย เกล้าผม ซึ่งเครื่องประดับศรีษะก็เริ่มขึ้นในยุคนี้เช่นกัน

สมัยก่อนฉินจะประกอบด้วยยุคเซี่ยะ ซาง ซีโจว ชุนชิว จ้านกั๋ว รวม 5 ยุค ปัจจุบันนักโบราณคดีจีนได้ค้นพบข้อมูลที่เป็นลักษณะวัตถุโบราณส่วนใหญ่เป็นยุคสมัยยุคชุนชิวจ้านกั๋ว เป็นหยกแกะสลักรูปคนซึ่งแสดงลักษณะของทรงผมแบบต่าง ๆ แต่ก็ยังคงมีหลักฐานค้นพบในอีกหลายมณฑล อาทิ

ที่มณฑลหูหนาน มีการค้นพบภาพวาดสตรีเกล้าผมทรงกระดูกสันหลัง ตามผนังสุสานทหารสมัยฉู่

ที่มณฑลเหอหนาน เมืองอันหยาง ขุดค้นพบหยกแกะสลักรูปคน ทรงผมมีลักษณะถักเปียรอบศรีษะ ด้านหลังศรีษะมองดูแล้วคล้ายจานซึ่งเป็นลักษณะของคนสมัยซาง และยังพบรูปปั่นคนยุคหิน ทรงผมมีลักษณะปล่อยยาว บ้างก็เกล้ารวมกันไว้บนยอดศรีษะ แล้วใช้ผ้าพันอีกรอบคล้ายหมวก

ที่เมืองรั่วหยาง ขุดค้นพบรูปปั่นสตรีหล่อด้วยทองเหลือง ทรงผมลักษณะถักเปียเป็นแกละสองข้าง

ซึ่งลักษณะทรงผมที่กล่าวมาทั้งหมดนี้นับว่าเป็นทรงผมที่ได้รับความนิยมเป็นอย่างมากในสมัยนั้น หลังจากสมัยซางผู้คนจะนิยมนำผ้ามาพันศรีษะ สวมหมวกผ้า และเครื่องประดับศรีษะลวดลายต่าง ๆ จากหลักฐานได้ปรากฏว่าสมัยซีโจว ได้มีการใช้อุปกรณ์ตกแต่งทรงผม “ 发器ฝ้าชี่” ซึ่งคุณสมบัติคล้ายกับหวีสับไม้ที่มีให้เห็นกันบ้างในปัจจุบัน