อัพเดทวันที่ 2 กันยายน 2558 www.jiewfudao.com

 

汉语拼音 hànyŭ pīnyīn ฮั่นอวี่ พินอิน

สัทอักษรภาษาจีน (พินอิน )

               เนื่องจากตัวอักษรจีนเป็นตัวอักษรที่มาจากภาพวาดและวิวัฒนาการเรื่อยมาจนเป็นตัวอักษรจีนในปัจจุบัน โดยแต่ละขีด แต่ละเส้นของตัวอักษรจีนไม่สามารถนำมาผสมกันแล้วออกเสียงเป็นภาษาจีนได้ ด้วยเหตุนี้เองเราจึงจำเป็นที่จะต้องเรียนรู้ระบบการออกเสียงสัทอักษรภาษาจีน (พินอิน拼音) ซึ่งได้ดัดแปลงมาจาก International Phonetic Alphabets เพื่อช่วยในการอ่านออกเสียงตัวอักษรจีนนั้น ๆ หากเทียบกับภาษาไทยแล้ว ระบบสัทอักษรจีนหรือพินอินนั้นมิได้ยากอย่างที่คิดเลย ภาษาไทยเรามีพยัญชนะ สระ วรรณยุกต์ สัทอักษรจีนก็มีเช่นกัน

 声母 shēngmŭ เซิงหมู่ พยัญชนะ

        1. พยัญชนะต้นของภาษาจีนมี 21 เสียง

           b (ปัว / ปอ)         p (พัว / พอ)             m (มัว / มอ)             f (ฟัว / ฟอ)

           d (เตอ)               t (เธอ)                     n (เนอ)                   l (เลอ)     

           g (เกอ)               k (เคอ)                    h (เฮอ)                   j (จี)      

           q (ชี)                  x (ซี)                       z (จือ)                    c (ชือ)

           s (ซือ)               zh (จรือ)                   ch (ชรือ)                 sh (ซรือ)        r (ยรือ)

 

        หมายเหตุ     zh    ch    sh    r ให้ออกเสียงโดยยกปลายลิ้นขึ้นแตะบริเวณเพดานปาก ในการสะกดเสียงอ่านแบบไทยนั้น ผู้เขียนได้เลือกอักษร “ ร ” เป็นตัวแทนการออกเสียงยกลิ้นขึ้น มิได้หมายถึงให้สะกดเป็น จะ-รือ   ชะ-รือ   ซะ – รือ   ยะ-รือ แต่ให้ออกเสียงควบกัน

 

      2. พยัญชนะต้นกึ่งสระมี 2 เสียง คือ

        y (i อี)   และ   w (u อู)

 

韵母 yùnmǔ อวิ้นหมู่ สระ แบ่งออกเป็นสระเดี่ยว และสระผสม ดังนี้

        1. 单韵母  สระเดี่ยว มี 6 เสียง ดังนี้

        a (อา)      o (โอ)       e (เออ)        i (อี)         u (อู)       ü ( อวี)

 

** สระ ü จะออกเสียงสระ u (อู) ควบกับ สระ i (อี) ( u + i ) โดยจุดสองจุดที่อยู่ด้านบน u เท่ากับสระ i นั่นเอง

 

       หมายเหตุ บางตำรากล่าวถึงสระเดี่ยวไว้ว่ามี 8 เสียง ดังนี้

      a (อา)       o (โอ)      e (เออ)      i (อี)        u (อู)       ü ( อวี)       ê (เอ)      er (เออร)

 

      2. 双韵母  สระผสม สังเกตได้ว่าการออกเสียงสระผสม จะเกิดจากเทคนิคการลากเสียงของสระแต่ละเสียงมาชนกัน

 

     แบบฝึกหัด 2.1  

     a (อา) + o (โอ) = ao (อาว)           i (อี) + u (อู) = iu (อิว)           e (เออ) + i (อี) = ei (เอย)

     a (อา) + i (อี) = ai (ไอย)               u (อู) + i (อี) = ui (อุย)           o (โอ) + u (อู) = ou(โอว)

     u (อู) + o (โอ)= uo (อัว)                u (อู) + a (อา)= ua (อวา)   เป็นต้น

       หากสระ e (เออ) ตามท้ายสระตัวอื่นจะออกเสียงเป็นสระ ê (เอ) 

 

     แบบฝึกหัด 2.2

      i (อี) + e (เอ) = ie (เอีย)                ü (อวี) + e (เอ) = üe (เอวีย)

 

       กรณีที่มีเสียงพยัญชนะท้าย คือ - n หรือ - ng ตามหลังเสียงสระ เสียง - n จะเทียบได้กับเสียง “แม่กน” ในภาษาไทย และ - ng จะเทียบได้กับเสียง “แม่กง” ในภาษาไทย ส่วนเสียง - r ด้านท้ายนั้นกำกับไว้เพื่อแสดงว่าเป็นเสียงที่จำเป็นต้องม้วนหดลิ้นให้ยกขึ้นไปแตะบริเวณเพดานแข็๋ง

 

      แบบฝึกหัด 2.3

     a (อา) --- an (อาน)              a (อา) --- ang (อาง)          o (โอ) --- ong (อง)        e (เออ) --- en (เอิน)

     e (เออ) --- eng (เอิง)           ia (เอียะ) --- ian (เอียน)       i (อี) --- in (อิน)             ia (เอียะ) --- iang (เอียง)

     i (อี) --- ing (อิง)                 i (อี) --- iong ( อี+อง)       ua (อวา) --- uan (อวาน)

    ua (อวา) --- uang (อวาง)      u (อู) --- un (อูน)               ü (อวี) --- ün (อวิน)

    üa (เอวียะ) --- üan (เอวียน)   e (เออ) --- er (เออ-ร)

         ในบรรดาสระเดี่ยว 6 เสียง จะมีอยู่ 2 เสียง คือ เสียงสระ i (อี) และ u (อู) ที่ไม่สามารถใช้เป็นสระขึ้นต้นพยางค์ตามลำพังได้ จึงจำเป็นที่จะต้องมีพยัญชนะกึ่งสระ y (อี) และ w (อู) มาช่วยกำกับแทนที่สระ i (อี) และ u (อู)

 

        แบบฝึกหัด 2.4

        i (อี) --- yi (อี)                 ia (เอียะ) --- ya(เอียะ)         iao (เอียว) --- yao (เอียว)  

       ie (อีเย) --- ye (เอีย)        iou (อิว)--- you (อิว)            ian (เอียน) --- yan (เอียน)

       in (อิน) --- yin (อิน)         iang (เอียง) --- yang(เอียง)   ing (อิง) --- ying(อิง)

       iong ( อี+อง) --- yong( อี+อง)         u (อู) --- wu (อู)   ua (อวา) --- wa (อวา)

       uo (อัว) --- wo(อัว)          uai (อวาย) --- wai (อวาย)  uei (เอวย) -- wei (เอวย)

       uan (อวาน) --- wan(อวาน)       uen (อู+เอิน) -- wen (อู+เอิน)       uang (อวาง) -- wang (อวาง)

       ueng (อู+เอิง) -- weng (อู+เอิง)