第二十一课 : 我们明天七点一刻出发。บทที่ 21 : พรุ่งนี้7 โมง 15นาที พวกเราออกเดินทาง 
ปรับปรุงล่าสุดวันพฤหัสบดีที่ 3 มีนาคม 2559 www.jiewfudao.com
第二十一课 : 我们明天七点一刻出发。
บทที่ 21 : พรุ่งนี้7 โมง 15นาที พวกเราออกเดินทาง
|

|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
他每天晚上看电视。
tā měitiān wǎnshàng kàn diànshì.
ทุกวันตอนเย็นเขาดูทีวี
|
|
|
|
|
|
|
我每天早上不吃饭。
wŏ měi tiān zăoshàng bù chī fàn.
ทุกวันตอนเช้าฉันไม่กินข้าว
|
|
|
|
|
|
|
|
我等你半天了。
wŏ děng nĭ bàn tiān le.
ฉันรอเธอครึ่งวันแล้ว
|
现在七点半。
xiànzài qī diăn bàn.
ตอนนี้ 7 โมงครึ่ง
|
|
|
|
|
|
ลุกขึ้นจากเตียง , ตื่นนอน
|
|
我每天早上六点半起床。
wŏ měitiān zăoshàng liù diăn bàn qĭ chuáng.
ทุกวันตอนเช้าหกโมงครึ่งฉันตื่นนอน
|
|
|
|
|
อาหารเช้า, ข้าวเช้า, มื้อเช้า
|
|
|
|
อาหารกลางวัน,ข้าวเที่ยง,มื้อเที่ยง
|
|
|
|
อาหารเย็น , ข้าวเย็น , มื้อเย็น
|
|
七点吃早饭,十一点半吃午饭,六点半或者七点吃晚饭。
qī diǎn chī zǎofàn, shí yī diǎn bàn chī wǔfàn,
liù diǎn bàn huòzhe qī diǎn chī wǎnfàn.
7โมงกินข้าวเช้า 11โมงครึ่งกินข้าวเที่ยง 6โมงครึ่งหรือ 1 ทุ่มกินข้าวเย็น
|
|
|
|
|
1.หลังจาก.. , หลัง.. 2. อีกหน่อย , หลังจากนี้
|
|
|
午饭以后,我常常去朋友那儿聊天儿。
wǔ fàn yǐhòu,
wǒ cháng cháng qù péngyou nàr liáo tiānr.
หลังอาหารกลางวัน ฉันไป(หา)เพื่อนที่นั้นคุยเล่นบ่อย ๆ
|
以后你不用来了。
yǐhòu nǐ bú yòng lái le.
อีกหน่อยเธอไม่ต้องมาแล้ว.
|
|
คำอธิบายเพิ่มเติม : 我去朋友那儿聊天儿。
หลังคำกริยาหรือคำบุพบท “来”、“去”、“在”、“从”、“到”เป็นต้น โดยทั่วไปจะต้องมีกรรมบอกสถานที่มารับ
หากเป็นชื่อแทนบุคคลหรือคำสรรพนาม จำเป็นที่จะต้องเพิ่มคำว่า “这儿” 、“那儿” ด้านหลังคำสรรพนาม หรือชื่อ แทนบุคคล ซึ่ง“这儿”、“那儿”เป็น การแสดงถึงการบอกสถานที่นั้นเอง
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
แปลเป็นภาษาไทย
(มีคำว่า “หา” แทรกกลางระหว่างคำกริยา/คำบุพบท กับชื่อบุคคล/คำสรรพนาม)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
กรณีในประโยคมีคำนามบอกเวลา
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
差十分钟八点。
chà shí fēn zhōng bā diăn.
ขาดอีก 10 นาที 8 โมง / อีก 10 นาที 8 โมง
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
คำอธิบายเพิ่มเติม : คำศัพท์เกี่ยวกับเวลานาฬิกา
การบอกเวลานาฬิกา : (一) การถามเวลาในภาษาจีน
A: 现在几点?-- ตอนนี้กี่โมง
B: 现在八点。-- ตอนนี้ 8 โมง
การบอกเวลาในภาษาจีน
1) การเรียงเวลาพื้นฐานจะเหมือนของประเทศไทยคือ
โมง(点) + นาที(分) + วินาที(秒)
|
2) กรณีจะพูด点(โมง) โดด ๆ ไม่มีนาทีต่อท้ายสามารถ จะมีหรือไม่มี 钟 ปิดท้ายประโยคก็ได้
3) กรณีจะพูด分(นาที) , 秒(วินาที) เป็นระยะเวลาควรมี 钟 ปิดท้ายประโยค
4) กรณีบอกเวลา 点(โมง) มี 分(นาที) หรือ 秒(วินาที) ต่อท้ายไม่ต้องมี 钟 ปิดท้าย
5) กรณีเศษนาทีไม่ถึง 10 นาที ให้ใช้ 零 หรือ 过 มาคั่น และสามารถละ分 ได้
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เพื่อนชาวจีนของพี่จิ๋วแนะนำว่า จะให้ดีควรพูด แบบมี 零 คั่น เพราะใช้กันบ่อยที่สุด
|
กรณีที่เป็นวินาทีนิยมใช้ 零 คั่นเช่นกัน
6) กรณี 一刻 แปลว่า 15 นาที ไม่ต้องมี 分 ปิดท้าย
7) กรณี 2 โมง ในการบอกเวลา ให้ใช้ 两
8) กรณี 2 นาที และ 2 วินาที ในการบอกระยะเวลา(พูดโดดๆ) ให้ใช้ 两
9) กรณี 2 นาที และ 2 วินาที ใช้ในการบอกเวลา (เรียงโมง+นาที+วินาที) ให้ใช้ 二
10) 15 นาที พูดว่า 一刻 ก็ได้ ส่วน 45 นาที พูดว่า 三刻 แต่ 30 นาทีต้องใช้คำว่า 半 ห้ามพูดว่า 两刻
11) ถ้าอีกไม่เกิน15 นาที จะถึงกี่โมง สามารถใช้คำว่า 差(ขาดอีก) ได้
(二) ลำดับการเรียงวันเดือนปีและเวลาของจีน
การเรียงลำดับวันเดือนปีของจีนนั้น จะเรียงจากใหญ่ไปเล็ก
(三) ในประโยค คำที่แสดงถึงเวลานั้น สามารถทำหน้าที่เป็น ประธาน(主语) บทกริยา (谓语) บทขยายคำนาม(定语) และบทขยายบทกริยา(状语)ได้ เช่น
1. 现在八点半。 (ทำหน้าที่เป็น : ประธาน (主语))
2. 今天星期五。 (ทำหน้าที่เป็น : บทกริยา (谓语))
3. 我看晚上七点一刻的电影。(ทำหน้าที่ : ขยายคำนาม (定语))
4. 我明天上午有课。 (ทำหน้าที่ : ขยายบทกริยา(状语))ได้
(四)คำขยายกริยาบอกเวลามักจะวางไว้ข้างหน้าคำขยายกริยาบอกสถานที่เสมอ
1. 我晚上在宿舍看书。/晚上我在宿舍看书。
เราจะไม่พูดว่า : 我在宿舍晚上看书。
2. 去年我在北京学习。/我去年在北京学习。
เราจะไม่พูดว่า : 我在北京去年学习
|
|
|
|
|
เข้าเรียน / เรียน(หนังสือ)
|
|
我每天八点上课。
wǒ měitiān bā diǎn shàngkè.ทุกวัน
8 โมงฉันเข้าเรียน
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
我们一天上六节课。
wǒmen yì tiān shàng liù jié kè.
พวกเรา 1 วันเรียน 6 คาบ
|
我们有四节课。
wǒmen yǒu sì jié kè.
พวกเรามีเรียน 4 คาบ
|
|
|
|
|
|
|
|
差十分八点去教室。
chà shí fēn bā diǎn qù jiàoshì.
อีก 10 นาที 8 โมงไปห้องเรียน / 7 โมง 50 นาทีไปห้องเรียน
|
|
|
|
|
|
|
今天我要去操场,你去吗?
jīntiān wǒ yào qù cāochǎng, nǐ qù ma?
วันนี้ฉันจะไปสนามกีฬา เธอไปไหม
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
四点我去操场锻炼身体。
sì diăn wŏ qù cāochăng duànliàn shēntĭ.
4 โมงฉันไปสนามกีฬาออกกำลังกาย
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
五点回宿舍洗澡,洗衣服。
wǔ diǎn huí sùshè xǐzǎo, xǐ yīfu.
5 โมง กลับหอพักอาบน้ำ ซักผ้า
|
你洗手了吗?
nǐ xǐ shǒu le ma?
เธอล้างมือแล้วรึยัง
|
|
|
|
|
|
|
|
晚上我做练习,然后看看电视。
wănshàng wŏ zuò liànxí, ránhòu kànkàn diànshì.
ตอนเย็นฉันทำแบบฝึกหัด หลังจากนั้นดูทีวี
|
|
|
|
|
|
|
|
你几点睡觉?
nĭ jĭ diăn shuì jiào?
เธอนอนตอนกี่โมง
|
十一点睡觉。
shí yī diǎn shuìjiào.
5 ทุ่มนอน / นอนตอน 5 ทุ่ม
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
明天我们去爬山。 míngtiān wǒmen qù pá shān. พรุ่งนี้พวกเราไปปีนเขา
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1.อาจารย์ทั้งหลาย (ผู้พูดเป็นอาจารย์)
2. อาจารย์ทุกท่าน (ผู้พูดเป็นลูกศิษย์)
|
|
|
|
1. เพื่อนนักเรียนทั้งหลาย (ผู้พูดเป็น นักเรียน)
2. นักเรียนทั้งหลาย(ผู้พูดเป็น อาจารย์)
|
|
|
|
|
|
同学们
หากหน้าคำนามมีคำบอกจำนวนหรือคำเสริมที่แสดงถึงจำนวนที่เยอะ ด้านหลังไม่สามารถเติมคำว่า “们”ได้ เช่น
三个留学生们。 X
我有很多朋友们。X
|
|
|
|
|
|
|
我是华侨大学三年级的学生。
wǒ shì huáqiáo dàxué sān niánjí de xuéshēng.
ฉันเป็นนักศึกษาปี3 มหาวิทยาลัยหัวเฉียว
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
明天什么时候出发?
míngtiān shénme shíhòu chūfā?
พรุ่งนี้ออกเดินทางเมื่อไหร่ / พรุ่งนี้ออกเดินทางตอนไหน
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
前天是他的生日。
qiántiān shì tā de shēngrì.
วันก่อนเป็นวันเกิด(ของ)เขา
|
你在门前等我。
nǐ zài mén qián děng wǒ.
เธอรอฉันที่หน้าประตู
|
|
|
|
|
|
|
|
我们在哪儿集合?
wǒmen zài nǎr jí hé?
พวกเรารวมตัวกันที่ไหน
|
|
|
|
|
|
|
明天七点在楼前集合上车。
míngtiān qī diăn zài lóu qián jí hé shàng chē.
พรุ่งนี้ 7 โมงรวมตัวกันขึ้นรถที่หน้าตึก
|
|
|
|
|
|
我们下车吧!
wǒmen xià chē ba!
พวกเราลงจากรถเถอะ
|
|
|
|
|
|
|
七点一刻准时出发。
qī diǎn yí kè zhǔnshí chūfā.
7 โมง 15 นาทีออกเดินทางตรงเวลา
|
|
|
|
|
|
|
|
中午不回来,你要带午饭。
zhōngwŭ bù huí lái, nĭ yào dài wŭ fàn.
ตอนเที่ยงไม่กลับมา เธอต้องพกอาหารกลางวัน
|
今天我带妈妈去看电影。
jīntiān wǒ dài māma qù
kàn diànyǐng.
วันนี้ฉันพาแม่ไปดูหนัง
|
|
|
|
|
|
|
一、我的一天。 wǒ de yì tiān. วันหนึ่งของฉัน
|
我每天早上六点半起床,七点吃早饭。差十分八点去教室 ,八点上课。上午我们有四节课,十二点下课。中午我去食堂吃午饭。午饭以后,我常常去朋友那儿聊天儿。下午没有课的时候, 我去图书馆看书,或者跟中国朋友一起练习口语。有时候在宿舍看电影光盘。
四点我去操场锻炼身体。五点回宿舍洗澡,洗衣服,六点半或者七点吃晚饭。晚上我做练习、写汉字、预习课文和生词, 然后看看电视、听听音乐, 十一点睡觉。
wŏ měitiān zăoshàng liù diăn bàn qĭchuáng , qī diăn chī zăofàn. chà shí fēn bā diăn qù jiàoshì , bā diăn shàngkè. shàngwŭ wŏmen yŏu sì jié kè , shí èr diăn xiàkè. zhōngwŭ wŏ qù shítáng chī wŭfàn. wŭfàn yĭhòu , wŏ chángcháng qù péngyou nàr liáotiānr. xiàwŭ méiyŏu kè de shíhòu , wŏ qù túshūguăn kàn shū, huòzhe gēn Zhōngguó péngyou yì qĭ liànxí kŏuyŭ. yŏu shíhòu zài sùshè kàn diàn yĭng guāngpán.
sì diăn wŏ qù cāochăng duàn liàn shēntĭ. wŭ diăn huí sùshè xĭzăo, xĭ yīfu, liù diăn bàn huò zhe qī diăn chī wănfàn. wănshàng wŏ zuò liànxí , xiě hànzì , yùxí kèwén hé shēngcí , ránhòu kànkàn diànshì, tīngtīng yīnyuè , shí yī diăn shuìjiào.
ทุกวันตอนเช้า 6โมงครึ่งฉันตื่นนอน , 7 โมงทานข้าวเช้า อีก 10 นาที 8 โมงไป ห้องเรียน
8โมงเข้าเรียน ช่วงสายพวกเรามีเรียน 4 คาบ 12 โมงเลิกเรียนตอนเที่ยง ฉันไปโรงอาหารทานอาหารกลางวัน หลังอาหารกลางวัน ฉันไป(หา) เพื่อนที่นั้นคุยเล่น บ่อย ๆ ช่วงบ่ายเวลาไม่มีเรียน ฉันไปห้องสมุดอ่านหนังสือ หรือฝึกพูดด้วยกันกับเพื่อน ชาวจีน บางทีดูหนังแผ่นอยู่ที่หอพัก
4 โมงฉันไปสนามกีฬาออกกำลังกาย 5โมงกลับหอพักอาบน้ำ ซักผ้า 6โมงครึ่ง หรือ1ทุ่มทานอาหารเย็น ตอนเย็นฉันทำแบบฝึกหัด เขียนตัวอักษรจีน ทบทวนบทเรียน และคำศัพท์ใหม่ล่วงหน้า หลังจากนั้นดูทีวี ฟังเพลง 5ทุ่มนอน
|
二、明天早上七点一刻出发。
míngtiān zăoshàn qī diăn yí kè chūfā.
พรุ่งนี้เช้า7 โมง 15 นาทีออกเดินทาง
|
老师: 同学们,明天我们去爬山。
tóngxué men, míngtiān wŏmen qù pá shān.
นักเรียนทั้งหลาย พรุ่งนี้พวกเราไปปีนเขา
山本: 太好了! 老师, 您去吗?
tài hăo le! Lăoshi , nín qù ma?
ดีจังเลย อาจารย์ (ท่าน)ไปรึเปล่า
老师: 去。一年级的老师和学生都去。
qù. yì nián jí de lăoshi hé xuéshēng dōu qù.
ไป อาจารย์และนักศึกษาปี1ไป(ทั้ง)หมด
山本: 明天什么时候出发?
míngtiān shénme shíhòu chūfā?
พรุ่งนี้ออกเดินทางตอนไหน
老师: 明天早上七点在楼前集合上车,七点一刻准时出发。
míngtiān zăoshàng qī diăn zài lóu qián jí hé shàng chē, qī diăn
yí kè zhŭn shí chūfā.
พรุ่งนี้เช้า 7 โมงรวมตัวกันขึนรถที่หน้าตึก, 7 โมง 15 นาทีออกเดินทางตรงเวลา
山本: 中午回来吗?
Zhōngwŭ huí lái ma?
ตอนเที่ยงกลับมารึเปล่า
老师: 不回来,要带午饭。
bù huí lái, yào dài wŭ fàn.
ไม่กลับมา ต้องพกอาหารกลางวัน
山本: 什么时候回来?
shénme shíhòu huí lái?
กลับมาเมื่อไหร่
老师: 下午四点。
xià wŭ sì diăn.
บ่าย 4 โมง
|
|
|
|
|
|
บทประธาน :
คำหรือวลีทำหน้าที่เป็นบทประธาน
|
|
|
|
|
บทกริยา : ลักษณะการแสดงอาการ สภาพการณ์ ต่างๆโดยทั่วไปอยู่ต่อท้าย บทประธาน ไม่ได้ถูกจำกัดว่าต้อง เป็นคำ กริยาเท่านั้นคำหรือวลีที่มีความหมายเกี่ยวกับ เวลา อากาศ ราคา อายุ ภูมิลำเนาหรือ หน้าตา ฯลฯ ก็สามารถทำหน้าที่เป็นบทกริยาได้เช่นกัน
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
tā Zhōngguó rén,
wǒ Tàiguó rén.
|
|
|
|
บทขยายนาม : ขยายคำนามหรือนามวลี ที่ทำหน้าที่เป็นบทประธานหรือบทกรรมในประโยค มีคำและวลีหลายชนิดทำหน้าที่เป็น บทขยายนามได้
|
|
|
ประเภทคำ/วลี
ที่ทำหน้าที่ขยาย
|
|
|
张老师是英文老师。
Zhāng lǎoshī shì yīngwén lǎoshī.
|
|
|
|
我的朋友很好。
wǒ de péngyou hěn hǎo.
|
|
|
|
来的人是谁?
lái de rén shì shuí?
|
|
|
|
他做的包子很好吃。
tā zuò de bāozi hěn hǎo chī.
|
|
|
|
|
|
|
บทขยายบทกริยา : คำหรือวลีที่ขยาย
หรือจำกัดความให้กับบทกริยา
|
|
|
ประเภทคำ/วลี ที่ทำหน้าที่ขยาย
|
|
|
他们都写汉字。tāmen dōu xiě hànzì.
|
|
你打算怎么去?nǐ dǎsuàn zěnme qù?
|
|
他一个人去中国。
tā yí gè rén qù Zhōngguó.
|
|
|
(1) 语音 เสียง :
1. 辨音辨调 biànyīn biàndiào ความต่างของเสียง
2. 多音节连读 duō yīn jié lián dú ฝึกอ่านเสียงต่อเนื่อง
3. 朗读 lǎng dú ฝึกอ่านอักษรจีน
|