วันอังคารที่ 21 มกราคม 2557 www.jiewfudao.com

            "เหมย" (梅)  เป็นคำทับศัพท์ในสำเนียงจีนกลาง ถ้าเรียกเป็นสำเนียงแต้จิ๋วก็คือ "บ๊วย" ชาวจีนยกย่องให้เหมยเป็น 1ใน3 สหายแห่งเหมันต์ อันประกอบไปด้วย ไผ่-สน-เหมย ต้นเหมยเป็นหนึ่งในสามพฤกษาที่ยืนหยัดผ่านฤดูหนาวจนกระทั่งเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ จึงมีคนไม่น้อยชื่นชมในความทรนงของเหมย อีกทั้งดอกเหมยมีสีขาวบริสุทธิ์และมีความสวยสดงดงามมาก สีที่ขาวดั่งหิมะตัดกับความเขียวชอุ่มของก้านใบ จึงเป็นที่มาของจินตนาการของเหล่าบรรดาจิตรกรและนักกวี ทำให้ปราชญ์กวีหลายท่านนำดอกเหมยไปเปรียบเทียบกับหญิงงาม

            สัญลักษณ์แห่งเหมยนั้นมีความหมายที่ดีทั้งต้นเหมยและดอกเหมย ดอกเหมยเป็นสัญลักษณ์ที่หมายถึงความงามอันสดใส บริสุทธิ์ และยังหมายถึงชีวิตใหม่ของวัยสาว ต้นเหมยแม้แลดูบอบบาง แต่ความงามอันบอบบางนั้นกลับไม่อ่อนแอไปกับลมหนาว สิ่งเหล่านี้จึงกลายเป็นความประทับใจให้แก่ชนรุ่นหลังทุกยุคทุกสมัย

            ในวัฒนธรรมจีนนั้น มีความชื่นชมในเหมยมากเป็นพิเศษ ดอกเหมยจัดเป็นดอกไม้สิริมงคล ต้นเหมยเป็นต้นไม้ชนิดแรกที่ผลิดอกเบ่งบานในฤดูใบไม้ผลิ ดังนั้น เมื่อเห็นดอกเหมยผลิบานเมื่อไหร่ ก็เป็นความหมายว่าฤดูใบไม้ผลิอันแสนอบอุ่นกำลังจะมาถึงแล้ว (เปรียบได้ดังวันใหม่และชีวิตใหม่ในวันตรุษจีน)

            ความหมายที่ดีของดอกเหมยจึงทำให้เหมยกลายมาเป็นสัญลักษณ์ของชุนเทียน(春天) หรือฤดูใบไม้ผลิและยังเป็นสัญลักษณ์ของความสุขด้วยเช่นกัน นอกเหนือจากนั้น "ดอกเหมย" หรือ "เหมยฮัว"(梅花)ยังได้รับการยกย่องให้เป็นดอกไม้ประจำชาติและเป็นสัญลักษณ์ของประเทศไต้หวันอีกด้วย

อ้างอิงจาก  : 

- หนังสือ 108 ลัญลักษณ์จีน – ปิยะแสง จันทรวงศไพศาล

- http://www.shodo.co.jp/blog/shihaku/2010/01/post-24.html

- http://wadaphoto.jp/japan/baigou2.htm