1.ใช้กับบริบทที่พูดถึงขนาด และสรรพสิ่ง เป็นคำตรงข้ามกับคำว่า 大 แปลว่า “เล็ก”

ตัวอย่างที่ 1

我的卧室比较小, 只能睡一个人。

wǒ de wòshì bǐjiào xiǎo, zhǐ néng shuì yí gè rén.

ห้องนอนของฉันค่อนข้างเล็ก สามารถนอนได้แค่คนเดียว

ตัวอย่างที่ 2

你喜欢胸大还是胸小的女人,还是不大不小,刚刚好?

nǐ xǐhuan xiōng dà háishì xiōng xiǎo de nǚrén, 

háishì bú dà bù xiǎo, gāng gāng hǎo?

เธอชอบผู้หญิงที่หน้าอกใหญ่ หรือว่าหน้าอกเล็ก หรือว่าไม่ใหญ่ไม่เล็ก(ไม่เล็กไม่ใหญ่) กำลังดี

2.ใช้กับบริบทที่พูดถึงสัตว์ที่มีขนาดเล็ก แปลว่า “(ตัว)เล็ก”

ตัวอย่าง แปลว่า “(ตัว)เล็ก”

ตัวอย่างที่ 1

ตัวอย่างที่ 2

贼蚁是世界上最小的蚂蚁。

zéiyǐ shì shìjiè shàng zuì xiǎo de mǎyǐ.

มดคันไฟเป็นมดที่(ตัว)เล็กที่สุดในโลก

我的马比这只马小。

wǒ de mǎ bǐ zhè zhī mǎ xiǎo.

ม้าของฉัน(ตัว)เล็กกว่าม้าตัวนี้

กรณีวาง 小ไว้หน้าคำนามที่เป็นสัตว์อายุยังน้อย แปลว่า “ลูก..”; “..น้อย”

ตัวอย่างที่ 1

ตัวอย่างที่ 2

刚出生两周的小狗(狗)怎么养?

gāng chūshēng liǎng zhōu de xiǎogǒu(gou) zěnme yǎng?

ลูกสุนัข/หมาน้อยเพิ่งจะคลอด 2 สัปดาห์ เลี้ยงยังไง

这只小猫(咪)太可爱了。

zhè zhī xiǎo māo(mī) 

 tài kě'ài le.

ลูกแมว/แมวน้อยตัวนี้น่ารักมากเลย

3.ใช้กับบริบทที่เป็นนามธรรม เช่น อายุ การเปลี่ยนแปลง อารมณ์ เป็นต้น แปลว่า “น้อย”     

ตัวอย่างที่ 1

你年龄也不小了, 不想结婚吗？nǐ niánlíng yě bù xiǎo le, bù xiǎng jiéhūn ma?

อายุเธอก็ไม่(ใช่)น้อยแล้ว ไม่อยากแต่งงานหรอ

ตัวอย่างที่ 2

多年后，朋友们再次相遇，有些人变化很大，有些人变化很小。

duō nián hòu, péngyou men zài cì xiāngyù, yǒuxiē rén biànhuà hěn dà, 

yǒuxiē rén biànhuà hěn xiǎo.

หลังจากผ่านมาหลายปี (พวก)เพื่อน ๆ พบกันอีกครั้ง 

บางคนเปลี่ยน(แปลง)ไปเยอะมาก บางคนเปลี่ยน(แปลง)ไปน้อยมาก

4.ใช้กับบริบทที่พูดถึงปัญหาหรือเรื่องราวต่างๆ แปลว่า “เล็ก(ๆ)”

ตัวอย่างที่ 1

ตัวอย่างที่ 2

这是大问题,不是小问题。

zhè shì dà wèntí, 

bú shì xiǎo wèntí.

นี่เป็นปัญหาใหญ่ ไม่ใช่ปัญหาเล็ก(ๆ)

我总是爱哭，一点小事就想哭。

wǒ zǒngshì ài kū, 

yìdiǎn xiǎoshì jiù xiǎng kū.

ฉันมักจะชอบร้องไห้ เรื่องเล็กนิดเดียวก็อยากร้องไห้

5. ใช้พูดถึงฝนตก แปลว่า “ปรอยๆ”

外面在下小雨, 别忘记带雨伞。wàimiàn zài xià xiǎoyǔ,bié wàngjì dài yǔsǎn.

ข้างนอกฝนกำลังตกปรอยๆ อย่าลืมพกร่ม

6.เป็นภาษาพูด มีความหมายเดียวกันกับ小孩(子)แปลว่า “เด็ก”

ตัวอย่างที่ 1

小

小孩(子)

我一直觉得自己还小。

wǒ yìzhí juéde zìjǐ hái xiǎo.

ฉันรู้สึกมาโดยตลอดว่าตัวเองยังเด็ก

我一直觉得自己还是小孩(子)。

wǒ yìzhí juéde zìjǐ háishì xiǎohái (zi).

ฉันรู้สึกมาโดยตลอดว่าตัวเองยัง(เป็น)เด็ก(อยู่)

ตัวอย่างที่ 2

不小 แปลว่า “ไม่เด็ก”

不是小孩(子) แปลว่า “ไม่ใช่เด็ก”

他已经不小了,能照顾自己了。

tā yǐjīng bù xiǎo le,

 néng zhàogù zìjǐ le.

เขาไม่เด็กแล้ว สามารถดูแลตัวเองได้แล้ว

他已经不是小孩(子)了,

能照顾自己了。

tā yǐjīng bù shì xiǎohái (zi) le,

 néng zhàogù zìjǐ le.

เขาไม่ใช่เด็กแล้ว สามารถดูแลตัวเองได้แล้ว

หมายเหตุ: ทั้งนี้การใช้ 小ที่แปลว่า “เด็ก” ต้องดูบริบทเพิ่มเติม หากเป็น 小孩子 จะมีอายุโดยประมาณที่ชัดเจน โดยมากอายุไม่เกิน 18 ปี ส่วน 小 จะไม่ได้ระบุอายุที่ชัดเจน เช่น แมรี่อายุ 50 ปี ไมเคิลอายุ 78 ปี , เราจะพูดเป็นภาษาจีน

        แมรี่เด็กกว่าไมเคิลว่า: 玛丽比麦克小。Mǎlì bǐ Màikè xiǎo. เป็นต้น

7.เป็นภาษาพูดนิยมใช้นำหน้าแซ่หรือชื่อคน โดยเรียกทักด้วยความเอ็นดู สนิทชิดเชื้อ โดยทั่วไปผู้ใหญ่นิยมใช้เรียกผู้ที่เด็กกว่า หัวหน้าเรียกลูกน้อง เป็นต้น

หมายเหตุ: นิยมนำหน้าแซ่ รองลงมาคือชื่อพยางค์สุดท้าย เช่น ชื่อ张美丽。นิยมเรียกว่า 小张 รองลงมาคือ 小丽 แต่ในขณะเดียวกันก็มีคนจีนเรียก 小美 เช่นกัน ขึ้นอยู่กับจริต คำศัพท์ของชื่อนั้น ๆ อันไหนน่าเรียกมากกว่ากัน เป็นต้น

ตัวอย่างที่ 1

老板:    小王, 帮我去买三瓶可乐和一包烟。

lǎobǎn: Xiǎo Wáng, bāng wǒ qù mǎi sān píng kělè hé yì bāo yān.

เถ้าแก่/ เจ้านาย: เสี่ยวหวัง ช่วยฉันซื้อโค้ก 3ขวดกับบุหรี่ซองหนึ่ง

小王:    好的。hǎo de.   ครับผม / okครับ /ได้ครับ

หมายเหตุ: ในบริบทที่ 老板 พูด ยังสามารถพูดว่า小王, 去帮我买三瓶可乐和一包烟。ได้อีกด้วย ทั้งนี้อยู่ที่จริตคนจีนว่าจะพอใจพูดแบบไหนค่ะ

ตัวอย่างที่ 2

小杨 :            老陈, 你今天要去打篮球吗?

Xiǎo Yáng:     Lǎo Chén, nǐ jīntiān yào qù dǎ lánqiú ma?

เสี่ยวหยาง :       เหล่าเฉิน วันนี้คุณจะไปเล่นบาสเก็ตบอลไหม

老陈 :            不去。小杨，你和我哥去吧。

Lǎo Chén:       bú qù. Xiǎo Yáng, nǐ hé wǒ gē qù ba.

เหล่าเฉิน:          ไม่ไป เสี่ยวหยาง คุณไปกับพี่ชายผมละกัน

หมายเหตุ: กรณีที่จะพูดกับคนที่สนิทสนมแต่มีอายุมากกว่า สามารถใช้ 老นำหน้าแซ่หรือชื่อได้

ตัวอย่าง 小名 แปลว่า “ชื่อเล่น”

我太太，大名叫王玛丽, 小名叫馒头。

就是因为小时候她很喜欢吃馒头，她父母就叫她馒头。

wǒ tàitai, dàmíng jiào Wáng Mǎlì, Xiǎomíng jiào Mántou.jiù shì yīnwèi xiǎo shíhou tā hěn xihuan chī mántou, tā fùmǔ jiù jiào tā Mántou.

ภรรยาผม ชื่อ(นามสกุล)จริงว่า “หวังหม่าลี่” ชื่อเล่นว่า “หมานโถ่ว(หมั่นโถว)” นั้น(ก็)เป็นเพราะว่าตอนเด็ก ๆ เขาชอบกินหมั่นโถวมาก พ่อแม่เขาก็เลยเรียกเขาว่า “หมานโถ่ว”