曹国舅
วันพุธที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2552 www.jiewfudao.com
“เฉากั๋วจิ้ว” หรือ “เชาก๊กกู๋” (曹国舅) หนึ่งในโป๊ยเซียน คำว่า “กั๋วจิ้ว(ก๊กกู๋)” นั้นไม่ใช่ชื่อของท่าน แต่เป็นตำแหน่งบรรดาศักดิ์หมายถึง “พี่ชายของพระมเหสี” จริง ๆ แล้วท่านมีชื่อเดิมว่า “เฉาอี้” (曹佾) หรือ “เฉากงป๋อ” (曹公伯) บ้างก็ว่าชื่อ “เฉาจิ่งซิว” (曹景休) ทั้งนี้ตามบันทึกกล่าวว่า เฉาอี้ (เฉากั๋วจิ้ว) เป็นบุตรชายของแม่ทัพเฉาปิน ต่อมา น้องสาวของท่านได้ถวายตัวเข้าวังและกลายมาเป็นพระมเหสี (ฮองเฮา) ของซ่งเหรินจงฮ่องเต้แห่งราชวงศ์ซ่ง(ซ้อง) ฐานะของท่านจึงกลายเป็น “กว๋อจิ้ว(ก๊กกู๋)” หรือพี่ชายของพระมเหสีเพราะเหตุนี้
บุคลิกลักษณะของเฉากั๋วจิ้วจะเป็นภาพลักษณ์ของชายกลางคนผู้สวมชุดขุนนาง มือข้างหนึ่งจะถือของวิเศษคือ ป้ายหยก(玉板) หรือที่เรียกว่า “อินหยางป่าน” (阴阳板) มีลักษณะเหมือนแผ่นป้ายคู่ เป็นป้ายเซียนที่สามารถสะท้อนเสียงดังทุกๆ สรรพสิ่งในธรรมชาติ นิสัยใจคอของเฉาอี้ (เฉากั๋วจิ้ว) เป็นผู้มีความเที่ยงตรงและยุติธรรม อีกทั้งยังมีความสมถะ ไม่ยึดติดหลงใหลต่อลาภยศชื่อเสียง ความรอบรู้ของท่านจึงเป็นผู้ที่มีความรอบรู้ในทุกสรรพสิ่ง มีนสนิยมทางดนตรี บทกวี และการละคร มีเรื่องเล่าขานกันว่า เพราะเหตุที่ครอบครัวท่านเป้นพระประยูรญาติกับองค์ฮ่องเต้นี้เอง ที่ทำให้น้องชายของท่านถืออำนาจบาตรใหญ่ก่อกรรมทำชั่ว ภายหลังจึงถูกเปาเจิ่น (เปาบุ้นจิ้น) พิพากษาตัดสินประหารชีวิต ตัวของเฉาอี้ (เฉากั๋วจิ้ว) เกิดความละอายใจต่อเรื่องที่เกิดขึ้นในครอบครัว ท่านจึงละทิ้งยศถาบรรดาศักดิ์ แล้วออกเดินทางเพื่อแสวงหาทางบำเพ็ญเพียร จนกระทั้งได้พบกับจงหลีเฉวียน (ฮั่งเจ็งลี้) และหลี่ว์ต้งปิน(ลื่อตั่งปิง)
“อินหยางป่าน” (阴阳板)
เหตุการณ์การพบกันระหว่างเฉากั๋วจิ้วกับจงหลีเฉวียนและหลี่ว์ต้งปิน เล่ากันว่า หลี่ว์ต้งปินถามว่า “ได้ยินมาว่าท่านจะมุ่งบำเพ็ญเพียรเพื่อบรรลุมรรคผล อันว่ามรรคผลนั้นอยู่ที่ใด?” เฉากั๋วจิ้วชี้นิ้วขึ้นบนฟ้า หลี่ว์ต้งปินก็ถามอีกว่า “แล้วฟ้านั้นเล่าอยู่ที่ใด?” เฉากั๋วจิ้วชี้นิ้วไปที่หัวใจ ทำให้ทั้งสองเซียนคือจงหลีเฉวียนและหลี่ว์ต้งปินหัวร่อชอบใจ และกล่าวว่า “ใจคือฟ้า ฟ้าคือใจ นับว่าบัดนี้ท่านค้นพบตัวเองแล้ว” จากนั้น จึงได้รับเฉากั๋วจิ้วเป็นศิษย์และถ่ายทอดวิธีบำเพ็ญเพียรให้ จนกระทั้งเฉากั๋วจิ้วบรรลุมรรคผลแห่งเต๋าสำเร็จกลายเป็นเซียนเมื่ออายุได้ 72 ปี
อ้างอิงจาก : หนังสือ 108 ลัญลักษณ์จีน – ปิยะแสง จันทรวงศไพศาล
