何仙姑

วันเสาร์ที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2553 www.jiewfudao.com

           “เหอเซียนกู” หรือ “ฮ้อเซียนโกว” (何仙姑) หนึ่งในโป๊ยเซียน เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวในโป๊ยเซียน ลักษณะบุคลิกของเหอเซียนกูจะเป็นหญิงสาวผู้งดงามสุภาพเรียบร้อย นุ่มนวล และเปี่ยมไปด้วยเมตตากรุณา โดยเฉพาะความกตัญญูจะเป็นเรื่องที่เล่าขานกันมากที่สุด ภาพที่คุ้นตาเกี่ยวกับเหอเซียนกู จะเป็นเสมือนดั่งนางฟ้าที่ล่องลอยบนปุยเมฆ บนมือของนางจะถือ “ดอกบัววิเศษ” อยู่เคียงข้าง (บางภาพจะมีแส้ปัดยาวอยู่ในมืออีกข้างหนึ่ง)

          ตำนานเรื่องราวเกี่ยวกับเหอเซียนกูมีอยู่หลายตำนานด้วยกัน บ้างกล่าวว่า เหอเซียนกู มีชีวิตอยู่ในสมัยต้นราชวงศ์ซ่ง(ซ้อง) มีชื่อเดิมว่า “เหอเอ้อเหนียง” (何二娘) มีอาชีพเย็บปักรองเท้าผ้าและเก็บผลไม้เพื่อมาจุนเจือเลี้ยงมารดาผู้ชรา แม้ว่าในแต่ละวันต้องเดินทางไปเป็นระยะทางไกลนับร้อยลี้ วันหนึ่ง ขณะที่เหอเอ้อเหนียงเดินทางไปที่วัดหลัวฝูซาน (罗浮山寺) ซึ่งมีระยะทางกว่า 400 ลี้ ได้พบกับนางฟ้าผู้เมตตาซึ่งได้ประทานผลไม้วิเศษให้แก่นาง และเมื่อนางทานลงไปก็บังเกิดปาฏิหาริย์จนสามารถบรรลุกลายเป็นเซียนในทันที

          อีกตำนานเล่าว่า เหอเซียนกูเกิดในสมัยราชวงศ์ถัง มีชื่อจริงว่า “เหอฉวน” (何琼) เป็นชาวเมืองหย่งโจว เมื่ออายุ 13 ปี ได้ขึ้นเขาเก็บสมุนไพรและได้พบกับหลี่ว์ต้งปิน (ลื่อตั่งปิง) ซึ่งมอบลูกท้อให้แก่นางพร้อมบอกว่า “หากปรารถนาเป็นอมตะ เจ้าจงกินลงไป”กล่าวกันว่า หลังจากเหอเซียนกู ทานลงไปแล้ว ก็ไม่รู้สึกหิวกระหายใด ๆอีกต่อไป ร่างกายก็เบาดั่งปุยนุ่น แต่เนื่องจากนางเป็นหญิงกตัญญู จึงไม่อาจทอดทิ้งมารดาผู้ชราได้ แม้ว่าตนเองจะกลายเป็นเซียน แต่ทุก ๆ เช้า เหอเซียนกู จะคอยปรนนิบัติรับใช้มารดาอยู่เป็นประจำไม่เคยขาด เมื่อข่าวเรื่องนี้ล่วงรู้ถึงพระกรรณของพระนางบูเช็กเทียน จึงได้ให้ทหารมาเชิญนางเข้าเฝ้า แต่เล่ากันว่าในระหว่างทางนั้นเองเหอเซียนกูก็ได้เหาะบินขึ้นสู่ฟากฟ้าโดยไร้ร่องรอยอีกต่อไป  

อ้างอิงจาก : หนังสือ 108 ลัญลักษณ์จีน – ปิยะแสง จันทรวงศไพศาล

 http://xinsheng.net/xs/articles/gb/2005/3/25/31668.htm

http://www.tqxz.com/ctwh_readme.asp?id=88