รูปแบบทรงผมแต่ละยุคสมัยของชาวจีนโบราณ :สมัยเว่ยจิ้น หนานเป่ย

ประวัติศาสตร์ในยุคนี้เกิดความวุ่นวายภายในประเทศยาวนานถึง 369 ปี ทั้งสงคราม เศรษฐกิจ วัฒนธรรม และความเป็นอยู่ของประชาชน นับว่าเป็นกลียุคของประวัติศาสตร์จีนก็ว่าได้ จุดเริ่มมาจากสมัยตงฮั่น(สมัยฮั่นตะวันออก) เป็นสมัยที่เกิดสงครามเผากองทัพเรือของโจโฉ ทำให้เกิดการสร้างดุลกำลัง 3 อาณาจักร มีอาณาจักรเว่ย อาณาจักรอู่ อาณาจักรสู่ รวมเป็นสามก๊กด้วยกันโดยตลอดระยะเวลาที่เกิดสงครามประชาชนต้องประสบกับความยากลำบาก เกิดการเคลื่อนย้ายถิ่นฐาน โดยประชาชนจากทางภาคเหนือได้อพยพลงมาทางภาคใต้ของประเทศจีน ซึ่งในขณะเดียวกัน ชนกลุ่มน้อยจากทั่วสารทิศจำนวนมากก็ได้อพยพเข้ามาบริเวณที่ราบกลาง นั้นคือ เขตใต้น้ำของแม่น้ำหวงเหอ กินบริเวณในเขตพื้นที่ส่วนใหญ่ของมณฑลเหอหนาน ภาคตะวันตกของมณฑลซานตง ภาคใต้ของมณฑลเห่อเป่ยและมณฑลซานซี ซึ่งอยู่ปะปนกันกับชาวฮั่นที่อาศัยกันอยู่ก่อนหน้านี้ในบริเวณดังกล่าว จากสาเหตุนี้เองทำให้เกิดการผสมสานและการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ทางวัฒนธรรมระหว่างประชาชนทางเหนือ ทางใต้ และชนกลุ่มน้อยเผ่าต่าง ๆ ของจีนในสมัยตงฮั่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งทรงผมชาวจีนก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงพัฒนารูปแบบเช่นกัน
เมื่อถึงสมัยเว่ยจิ้นหนานเป่ย การทำสงครามเริ่มลดน้อยลง ผู้คนเริ่มกลับมาให้ความสำคัญกับการเสริมความงาม เครื่องประดับทรงผมถือว่าเยอะมากจนถึงขั้นฟุ่มเฟือยกว่ายุคก่อนหน้านี้ การคิดรูปแบบและการจัดรูปแบบทรงผมในสมัยนั้นนับว่าเป็นความท้าทายอย่างมากของผู้คนสมัยนั้น จากเรียบง่ายสู่ความตระการตา จากรูปแบบที่เป็นธรรมชาติมาสู่ความประณีตในการจัดแต่งยิ่งขึ้น แต่ทว่ารูปแบบทรงผมของยุคนี้ที่มีการค้นพบหลักฐานเป็นส่วนใหญ่ที่โดดเด่นจะเป็นแบบเรียบง่าย

ตาม “บันทึกห้าธาตุ หนังสือเว่ย《晋书·五行志》” ได้มีการกล่าวถึงวิธีจัดแต่งทรงผม ไว้ว่ามีการใช้ผมปลอมและมวยผมปลอมในการจัดทรงผมให้ได้ตามความต้องการ ซึ่งจะเหมือนกับผมปลอมของนักแสดงงิ้วจีนในปัจจุบัน เพียงแต่ว่าในสมัยก่อนทรงผมจะมีความสูงแลดูยิ่งใหญ่กว่า ซึ่งหากเป็นผู้ที่อยู่ในวังจะมีการแบ่งระดับตำแหน่งหน้าที่ ชนชั้น จากเครื่องประดับที่มากน้อย จากบันทึกได้กล่าวไว้ว่า “เว่ย มี มวยผมวิญญาณงู （灵蛇髻） มวยย้อน（反绾髻） มวยร้อยดอกไม้（百花髻） มวยดอกบัวกลับเมฆา（芙蓉归云髻） มวยควันเย็น（涵烟髻） จิ้นมี มวยลายทอ（缬子髻） มวยหลังม้า（坠马髻） มวยพู่ระย้า（流苏髻） มวยดอกบัว（芙蓉髻）มวยเลข 10（十字髻）”