รูปแบบทรงผมแต่ละยุคสมัยของชาวจีนโบราณ : สมัยเหลียว จิน และเอวี๋ยน

ที่ตั้งของยุคสมัยดังกล่าวอยู่บริเวณทางเหนือของจีน ประกอบด้วยชนชาติเหลียว จิน เอวี๋ยนและซ่ง เมื่อถึงปี ค.ศ.1234 มองโกลได้เข้ายึดครองชนชาติจิน และในปี 1271 จึงได้สถาปนาราชวงศ์เอวี๋ยนขึ้น

ปีค.ศ.1279 เอวี๋ยนสามารถยึดครองซ่งทางใต้ได้ แต่ละชนเผ่าจึงได้ค่อย ๆ รวมตัวกันเป็น 1 เดียว

อำนาจทางการเมืองการปกครองของเหลียว จินและเอวี๋ยนนั้น ยึดตามกฎของชนเผ่าชี่ตาน แมนจู และมองโกลเป็นพื้นฐานในการอยู่ร่วมกัน แต่ในเรื่องของประเพณีวัฒนธรรมจะมีความคล้ายคลีงกันจุดหนึ่งนั้นคือ การที่รับวัฒนธรรมตกทอดมาจากบรรพบุรุษ ซึ่งแต่ละชนเผ่าจะมีลักษณะเฉพาะของตนเอง

ทรงผมของผู้ชายชาวเหลียว จะนิยมการโกนผมในรูปแบบต่าง ๆ โดยได้รับวัฒนธรรมตกทอดมาจากชนเผ่าชี่ตาน（契丹） ประวัติศาสตร์ได้กล่าวถึงรูปแบบทรงผมในยุคดังกล่าวไว้ว่าแต่ละชนเผ่าจะมีรูปแบบทรงผมที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเอง ในส่วนของรูปแบบทรงผมของสตรี โดยทั่วไปจะเป็นการเกล้ามวยสูง มวยแกละ มวยขดเป็นต้น แต่ก็มีชนกลุ่มน้อยที่ใช้ผ้าโพกศรีษะอยู่บ้าง นอกเหนือจากนั้นยังมีการแต่งหน้าพระ หรือเรียกอีกอย่างว่าการแต่งหน้าเหลือง （黄妆） ซึ่งจะเป็นการใช้เครื่องสำอางค์สีทองหรือสีเหลืองพอกหน้า

ในยุคจิน รูปแบบทรงผมจะเป็นลักษณะการถักเปีย โดยผู้ชายจะเป็นลักษณะการถักเปียยาวแล้วเกล้ารวบให้อยู่แค่บ่า ส่วนผู้หญิงจะเปียแล้วพันรอบศรีษะ

ยุคเอวี๋ยนถึงแม้ว่ารูปแบบทรงผมจะเป็นลักษณะการถักเปียเหมือนกันกับยุคจิน แต่ลักษณะของเปียก็มีความแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ในยุคนี้มีทรงผมหนึ่ง เป็นทรงผมที่ตั้งแต่กษัตริย์จนถึงสามัญชนทำในรูปแบบเดียวกัน เรียกว่าทรง “โผเจียว“婆焦”” เป็นลักษณะการจัดแต่งทรงผมโดยการโกนผมนั้นเอง (เดี๋ยวเราจะได้เห็นกันตามภาพข้างล่างนี้ค่ะ) ซึ่งปัจจุบันแบบทรงผมนี้ยังคงพบเห็นได้ทั่วไปในรูปภาพโบราณสมัยเอวี๋ยน