怕黑-言承旭

 วันจันทร์ที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2553 www.jiewfudao.com

 

แนะนำและแปลโดย – น้องฮวางจิน (黄金)

                                  euy_love_kenichi@hotmail.com

         

 

天黑了　我还在等著车

tiān hēi le wŏ hái zài děng zhe chē

เทียน เฮย เลอ หว่อ ไห ไจ้ เติ่ง เจอ เชอ

มืดค่ำแล้ว  ผมยังคงรอรถอยู่

 

孤单的夜晚是什么颜色

gū dān de yè wăn shì shénme yán sè

กู ตาน เตอ เย่ หวั่น ซื่อ เสิน เมอ เหยียน เซ่อ

สีของคนเหงาคืนนี้สีอะไร

 

我还在猜想著

wŏ hái zài cāi xiăng zhe

หว่อ ไห ไจ้ ไช เสี่ยง เจอ

ฉันยังสงสัย

 

车走了　我依然在愣著

chē zŏu le wŏ yī rán zài lèng zhe

เชอ โจ่ว เลอ  หว่อ อี หยาน ไจ้ เลิ่ง เจอ

รถไปแล้ว ผมยังยืนอยู่กับความประหลาดใจอย่างมาก

 

繁忙的城市沒什么规则

fán máng de chéng shì méi shénme guī zé

ฝาน หมาง เตอ เฉิง ซื่อ เหมย เสิน เมอ กุย เจ๋อ

ไม่มีกฏเกณฑ์สำหรับเมืองที่วุ่นวาย

 

我想著想著就笑了

wŏ xiăng zhe xiăng zhe jiù xiào le

หว่อ เสี่ยง เจอ เสี่ยง เจอ โจ้ว เซี่ยว เลอ

ฉันแล้วคิดอีกแล้วฉันก็ยิ้มใหกับตัวเอง

 

 

 *爱究竟伤了谁　救了谁
ài jiū jìng shāng le shéi jiù le shéi
อ้าย จิว จิ้ง ซาง เลอ เสย โจ้ว เลอ เสย
รัดคือความเจ็บปวด ใครจะช่วยให้หายได้

 

流泪的流泪　欣慰的欣慰
liú lèi de liú lèi xīn wèi de xīn wèi
หลิว เล่ย เตอ หลิว เล่ย ซิน เว่ย เตอ ซิน เว่ย
ร้องไห้และร้องไห้ ปลอบใจและก็ปลอบใจ

 

爱究竟有多累　有多美
ài jiū jìng yŏu duō lèi yŏu duō měi
อ้าย โจ้ว จิ้ง โหย่ว ตัว เล่ย โหย่ว ตวอ เหม่ย
การมีความรักมันเหน็ดเหนื่อยแค่ไหนกันนะ และสวยงามอย่างไร

伤悲的伤悲很绝对
shāng bēi de shāng bēi hěn jué duì
ซาง เปย เตอ ซาง เปย เหิ่น เจวี๋ย ตุ้ย
เศร้า อยู่ อย่าง อกหัก

我承认怕黑
wŏ chéng rèn pà hēi
หว่อ เฉิง เยริ่น พ่า เฮย
ผมยอมรับว่าผมกลัวความมืด

空房间　你留下你的美

kōng fáng jiān nĭ liú xià nĭ de měi

คง ฝาง เจียน หนี่ หลิว เซี่ย หนี่ เตอ เหม่ย

ในห้องที่ว่างเปล่า คุณทอดทิ้งความสวยงามของคุณเอาไว้

 

感觉你还躺在我的左边

găn jué nĭ hái tăng zài wŏ de zuŏ biān

ก่าน เจวี๋ย หนี่ ไห ถ่าง ไจ้ หว่อ เตอ จั่ว เปียน

ผมยังรู้สึกว่าคุณกำลังนอนอยู่ด้านซ้ายของผม

 

擁抱著我入睡

yōng bào zhe wŏ rù shuì

ยง เป้า เจอ หว่อ ยรู่ ซุ่ย

นอนกอดฉันอยู่

 

夜太黑　我拼命睜著眼

yè tài hēi wŏ pīn mìng zhēng zhe yăn

เย่ ไท่ เฮย หว่อ พิน มิ่ง เจิง เจอ เหยี่ยน

ค่ำคืนนี้มันมือเหลือเกิน  ฉันเบิกตากว้างเท่าที่ฉันจะทำได้

 

感觉你就近在我的眼前

găn jué nĭ jiù jìn zài wŏ de yăn qián

ก่าน เจวี๋ย หนี่ โจ้ว จิ้น ไจ้ หว่อ เตอ เหยี่ยน เฉียน

รู้สึกว่าคุณยังอยู่ในสายตาของผม

 

卻一步一步退到边缘

què yí bù yí bù tuì dào biān yuán

เชวี่ย อี ปู้ อี ปู้ ทุ่ย เต้า เปียน เหยวียน

และถอยหลังหายไปทีทีละก้าว

 

(Repeat *)

 

夜里的微光　找不到方向

yè lĭ de wēi guāng zhăo bú dào fāng xiàng

เย่ หลี่ เตอ เหวย กวาง เจ่า ปู้ เต้า ฟาง เซี่ยง

แสงสลัวในยามกลางคืน ทำให้ไม่สามารถหาทิศทางได้

 

害怕黑色是我的信仰

hài pà hēi sè shì wŏ de xìn yăng

ไฮ่ พ่า เฮย เซ่อ  ซื่อ หว่อ เตอ ซิ่น หย่าง

การกลัวความมืดคือความเชื่อของผม

 

放弃了慌张　放弃了迷惘

fàng qì le huāng zhāng fàng qì le mí wăng

ฟ่าง ชี่ เลอ ฮวาง จาง ฟ่าง ชี่ เลอ หมี หวั่ง

ไล่มันไปให้พ้น  ละทิ้งมันไป

 

我的孤单在某个地方

wŏ de gū dān zài mŏu gè dì fāng

หว่อ เตอ กู ตาน ไจ้ โหม่ว เก้อ ตี้ ฟาง

ความไม่สบายใจของผมจะได้ไปอยู่ที่อื่น